شیوع و عوامل مؤثر بر پوسیدگی دندان در کودکان مراجعه کننده به درمانگاه کودکان بیمارستان های دانشگاه آزاد اسلامی تهران (اسفند ۱۳۸۴ تا دی ۱۳۸۵)

زمینه: پوسیدگی های دندانی یکی از شایع ترین بیماری های عفونی در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران است. کودکانی که در سن پایین پوسیدگی دندان پیدا می کنند، در خطر پیدایش پوسیدگی بعدی در سن بالاتر هستند. هدف: مطالعه به منظور تعیین شیوع پوسیدگی دندان ها در کودکان 3 تا 7 ساله و عوامل مؤثر بر آن انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی طی 10 ماه از اسفند 1384 تا دی 1385 بر روی 200 کودک 3 تا 7 ساله مراجعه کننده به درمانگاه کودکان بیمارستان های دانشگاه آزاد اسلامی تهران انجام شد. پوسیدگی دندان با روش لمسی- چشمی توسط سوند و آینه و متغیرهای مورد نظر توسط پرسش نامه بررسی شدند. داده ها با آزمون آماری واریانس یک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: شیوع پوسیدگی دندان %5/63 و شاخص dmf (دندان پوسیده، افتاده، پرشده) در کودکان مورد بررسی 56/2±32/2 دندان بود. ارتباط معنی داری بین پوسیدگی دندان با سن کودکان، شیر خوردن شبانه پس از یک سالگی ، دفعه های مصرف مواد شیرینی در طول روز، سن مادران، میزان تحصیلات مادران و وضعیت اجتماعی- اقتصادی خانواده مشاهده شد(05/0> p). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد برنامه های هدف دار تغذیه کودک، افزایش سطح تحصیلات و حمایت خانواده ها در مورد مراقبت های دندانی در پیشگیری از بیماری های دندان در کودکان مهم است.